Doelen stellen
Als ik op de fiets zat, waren het toch vaak ritjes om de omgeving wat beter te leren kennen. Ik kwam er steeds meer achter dat er best veel te doen is op de fiets en dat er ook veel niet eens zoveel meer tijd kost, zeker niet als je je realiseert hoe heerlijk het eigenlijk is!
Alleen reed ik ritjes van 20 a 30 kilometer en af en toe een uitschieter erbij. Mijn standaardritje ging ik altijd vol in, omdat ik ook een keer die 30 gemiddeld wilde hebben, maar na 5 kilometer had ik me meestal al leeg gereden. Doseren is ook een vak. Met de fietsknoopapp plande ik wat routes en om batterij te besparen maakte ik meestal een screenshot vanuit de app en die stelde ik dan in als achtergrond. Dan hoefde ik alleen even het scherm zelf te bekijken.
Ik zou op een zaterdag een ritje van wel 50 km gaan rijden, ik had er zin in! En ondanks dat ik soms al wel meer had gereden dan dat, vond ik dat nog een heleboel. Ik was nog niets eens bij het station Woerden, waar ik dagelijks naar toe fietste, toen er een kat besloot over te steken. Het beest was niet te ontwijken, ik heb iedereen die nog niet wakker was in dat deel van Woerden wakker gevloekt en sinds dien rijd ik met handschoentjes aan. Maar mijn eerste val nu dus ook meegemaakt. Dan begint het toch echt op fietsen te lijken.
Dat ritje van 50 kwam niet veel later en ik maakte ook mijn eerste enkeltje naar mijn schoonouders om dan met de auto terug te gaan. Dat zijn leuke ritten, omdat ze wat langer zijn en als je dan netjes met de auto mee teruggaat, heb je opeens best veel bereik, het voelt echt alsof je op vakantie bent dan.
En over vakantie gesproken. In april 2016 had ik de fiets meegenomen toen we een weekje naar Noord Limburg gingen. Hoe stoer vond ik het om te zeggen dat ik een ritje door Duitsland was gefietst!
Begin juli is altijd de kermis van mijn oude kleine dorpje. En net als jaaaaaren geleden, ging ik weer eens op de fiets. Tas op de bagagedrager en gaan. Toen ik er aan kwam, zag mijn oude buurjongen me als eerste. Hij leek wat verbaasd en dat was ik misschien zelf ook wel. Het waren toch 92 kilometer! En hoewel niet opgenomen (dus eigenlijk bestaat die niet, niet op Strava is niet gefietst), 's avonds nog een ritje op verjaardagsvisite en zo toch boven de 100 kilometer uitgekomen. En die 100 vind ik toch nog altijd een magische grens om zelf te fietsen. Die 100 zou er vast nog wel gaan komen. Ik kreeg de smaak te pakken en van dit soort ritjes kreeg ik echt energie (nadat het voldoende energie gekost had).
Zo probeerde ik de tijd die je hebt wat efficiënter in te zetten om niet als grote afwezige thuis alleen maar op de fiets te zitten. Want er ging toch echt meer tijd in zitten.