Een half jaar verder
In januari 2017 heb ik met 2 x keer een ritje opgenomen (trots met de Suunto om de pols). Maar helaas gingen de ritjes daarna vaker met de auto dan met de fiets. En niet voor de fun, maar naar het ziekenhuis. Het ging even niet zo best en daar was een boel onderzoek voor nodig. Dus voor nu even niet fietsen. En terwijl ik dat dan niet kon, kreeg ik er toch wel heel veel zin in. Maar nu eerst maar eens duidelijk zien te krijgen wat er nu met me aan de hand is. Om een lang verhaal kort te maken: die duidelijkheid bleek best ingewikkeld. Een ziekte aan de galwegen, dat was duidelijk, maar wat dan en hoe verder, dat werd nog een lange weg.
Ondertussen begon ik na een aantal maanden met hulp van medicatie weer een beetje wat te kunnen. Voorzichtig maakte ik weer wat korte ritjes. Hoewel ik allesbehalve fit was, haalde ik hier ook wel energie uit. In de meivakantie nam ik de fiets mee naar de Zuid Limburgse heuvels. En daar begon alles toch wel weer heel erg te kriebelen. Slechts een paar kleine ritjes gemaakt. En als we gingen zwemmen in Gulpen, dan ging ik vanuit Schin op Geul met de fiets, had ik toch maar mooi die legendarische Keutenberg gedaan en die kon ik dan 's middags links laten liggen. Ik begon me steeds meer voor te nemen om er naast mijn sportieve alleskunner een nog wat sportievere fiets naast te houden. En zo werd in in juli 2017 de trotse bezitter van een Specialized Diverge.
En die heuvels in Limburg? Daarvoor kom ik vast nog wel eens terug met deze fiets.